In een demokratische staat heeft een verkozene slechts één plicht met een daarmee overeenstemmende verantwoordelijkheid: de belangen van zijn kiezers verdedigen bij de staat. Als die belangen dan door 90% van het terzake doende parlement goedgekeurd zijn, dan moet je eerlijk genoeg zijn om de belangen van de kiezers ook als het leeuwenaandeel van de belangen van de overeenstemmende bevolking te beschouwen.
In een diktatoriale staat heeft een verkozene eveneens slechts één plicht met een daarrmee overeenstemmende verantwoordelijkheid: de belangen van de staat verdedigen bij de bevolking.
Als je nu overal van de daken hoort schreeuwen dat partijen, onderhandelaars en tutti quanti hun verantwoordelijkheid moeten opnemen, dan vraag ik me toch af welke verantwoordelijkheid er bedoeld wordt want die verduidelijking wordt zedig verzwegen wat bij de mensen insinueert dat het de tweede soort is die hun belangen dient. Zoiets noemen we volksverakkerij op zijn Khadafi’s.
onzelagelanden 